کاهش مصرف گوشت و استخوان‌هایی که کمتر جوش می‌خورَد!
تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۳۱۶۸۴
عصر ایران؛ مهدی مالمیر- زمانی از استاد دانشگاهی در رشته انسان‌شناسی پرسیدند: نخستین نشانه تمدن چیست؟ احتمالا دانشجویان انتظار داشتند استاد پاسخ گوید: سنگ آتش‌زنه یا ابداع چرخ، سنگ چخماخ و.. اما استاد در حالی که دستی به ریش انبوه‌اش می کشید گفت: اولین نشانه تمدن استخوانِ فردی است که جوش خورده است و در جایی در نزدیکی «لائوس» امروزی پیدا شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
باز احتمالا دانشجویان با دهانی باز و علامت سوال بزرگی که بالای سرشان سبز شده بود، پرسیدند: چطور ممکن است استخوانی جوش‌خورده نخستین نشانۀ تمدن در جهان ما باشد؟!
استاد با خونسردی همیشگیِ یک انسان جهان‌دیده پاسخ داد: این استخوان ترمیم شده نشان می‌دهد که شخصی از این فرد مصدوم و استخوان شکسته مراقبت کرده، به جای نفله کردن و خوردن‌اش، او را به کول و دندان گرفته و به جای امنی برده، پرستاری کرده، آب به او نوشانده و از دانه‌ها و گیاهان و گوشت حیوانات به او نوشانده و خورانده در حالی که در جوامع نامتمدن، شکستن استخوان به بهای از کار افتادگی، عاجز شدن از جمع‌آوری میوه و گیاه و خورده شدن توسط حیوانات و آدم های نخستین تمام می‌شُد.
به بیان دیگر، استخوان جوش خورده یعنی انسانی از خوردن همنوع خود دست کشیده و نیازی نداشته انسان دیگری را برای سدجوع یک لقمه چپ کند!
این پاسخ ظریف استاد دانشگاه افزون بر اینکه نشان می دهد لازمه یک تمدن همزیستی انسانها و درجه ای از دگرخواهی و دست کشیدن از خودخواهی‌های لحظه‌ای است از نکته دیگری هم پرده برمی‌گیرد: انسان وقتی به شکار وخوردن گوشت حیوانات روی آورد، توانست منبعی به منابع تغذیه خود بیفزاید و از کشتن و خوردن همنوع خود دست کشید و ضرباهنگ و درجه خشونت زندگی روزمره را چنان کُند و کم کرد که فرد مجروح بتواند دوباره بر روی زانواناش بایستد و خود را سرپا کند و از خطراتی که از سوی همنوع و حیوانات، گرداگردش را فراگرفته بود، رهایی پیدا کند.
از این رو، شماری از انسان‌شناسان مصرف گوشت حیوانات را گونهای انقلاب در مسیر رشد انسان و دروازه گذر او از دوران ماقبل تمدن به دوره تمدن دانسته اند.
گفته‌اند: «انسان-میمون»ها جاندارانی بوده‌اند که با شقاوت زندگی کرده‌اند و از گوشت همنوع تغذیه کرده‌اند و همواره در حالت مراقبت دائمی از غذای خود به سر می برده اند اما شکار سبب شد از شقاوت و گوش به زنگی همیشگی انسان-میمون ها کاسته شود، به همنوع خود به عنوان دزد بالقوۀ جیرۀ غذایی‌اش ننگرد، نه فقط همنوع زخمی‌اش را به قتل نرساند بلکه به پرستاری اش کمر ببندد و پا در مسیری گذارد که سرانجام به انسان شدن (هوموساپین) و ظهور تمدن انجامید.
شکارگری البته پیامد های درخشان دیگری هم در پی‌داشت: انسان ناگزیر شد برای به کف‌آوردن شکار دست به ابزار سازی بزند. انواع زوبین‌ها، چماق‌ها، چاقوها، تله گذاری‌ها و تور‌ریزی در دریاچه ها از زمانی پدید آمد که برای انسان گوشت شکار جنبه حیاتی پیدا کرد.
پیامد ناگزیر دیگر شکار این بود که مغز آدمی به مراتب پیشرفته‌تر شد. از حالت بدوی و ابتدایی به در آمد. توانایی حساب‌گری، ملاحظه‌کاری و برنامه‌ریزی وآینده نگری پیدا کرد.
کم‌کم دریافت که می شود برخی حیوانات را رام و از شیر وفرآورده‌های آنها شکم را سیر کرد. پیامدهای درخشان اما فقط به اینها محدود نشد. انسان آهسته آهسته به این بینش دست یافت که اگر در طول شکار، کار گروهی را به جای تک‌روی در پیش بگیرد، نتیجه بهتری به دست می‌آورد. پس دست به تشکیل گروه‌ها زد و به این ترتیب جماعت های اولیه رخ نمود.
شکار سبب شد نطفه صنعت امروزی شکل بگیرد و کار جمعی هم به یک روایت بنیادِ سازمان‌ها و نهادهای امروزی مانندِ دولت و خانواده قرار گرفت و البته همه اینها از دگرگونی در ذائقه انسانی از خوردن دانه‌ها و میوه‌ها و گیاهان به گوشتخواری سرچشمه می‌گیرد.
مصرف گوشت و لبنیات همین امروز و در همین هزاره هم شاخص مهمی در میزان توسعه و پیشرف کشورها است. اگر چنانچه گفته آمد دروازه ورود تمدن را گوشتخواری در نظر بگیریم، از چند استثنا که بگذریم،( مثلا یکی هند که به دلایل فرهنگی مصرف گوشت آن به اندازه قدرت اقتصادی این کشور نیست).
هر کشوری که در مصرف سرانه گوشت و لبنیات سرآمدتر باشد، از قدرت بیشتری در جهان برخوردار است. تقریبا میزان مصرف گوشت و لبنیات با میزان پیشرفت صنعتی و اقتصادی برابر است. وقتی سازمان غذا و داروی سازمان ملل متحد (فائو) هر از چندی فهرستی از پرمصرف ترین و کم‌مصرف‌ترین کشورها در زمینه مصرف سرانه گوشت و شیر و لبنیات انتشار می‌دهد، به نوعی و به شیوه غیر مستقیم به میزان تولید داخلی کشورها، وضعیت سلامت جسمی و روانی آنها، و نقش آنها در اقتصاد جهانی نیز اشاره می‌رود.
به عبارت دیگر، نیازی نیست رنج زیادی ببریم تا دریابیم در کشورهای با میزان مصرف گوشت قابل قبول در آنها، انسان ها به تمدن به معنای همزیستی مسالمت جویانه، نزدیک‌تر‌ند و شاید در این گفته چندان اغراق نباشد که در این‌گونه کشورها استخوان‌های همنوعانی که به هر دلیل از مسابقه زندگی جا مانده اند، زودتر جوش می خورد!
چرا که در این کشورها چنان که در بالا ذکر شد، کشورها و آدم ها آن قدر برخوردار هستند وشتاب زندگی انچنان متمدنانه هست تا بتوانند از سرِ صبر به ترمیم استخوان های شکسته شهروندان شان با بیمه های اجتماعی، خدمات درمان مناسب، تامین امنیت زندگی و... بپردازند.
در کشورهایی که گوشت بر سر سفره و میز غذا کمیاب است، شتاب زندگی همچنان هول‌ناک است: بیمارستان ها همچنان بی‌در و پیکر، خدمات اجتماعی و بهداشت در آنها کماکان به دور از تمدن امروزی و آسمانِ آینده را ابرهای تیره و تار دلهره و تشویش سیاه کرده است.
چرا که دانستیم گوشتخواری فقط به میزان دریافت پروتئین و علم تغذیه محدود نمی‌شود، نشانه ی بزرگی است تا بدانیم آیا در کشوری ارادۀ ترمیم کالبد مجروح شهروندان هست یا نه، آیا شتاب زندگی در آن متمدنانه است یا نه. آیا استخوان شهروندی در صورت خرد شدن امکان و مجال ترمیم می‌یابد یا نه؟ و مگر نه اینکه نخستین نشانه تمدن به گفته آن استاد انسان شناس استخوانی جوش خورده بود؟
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: بهای موشکی تُن ماهی ، ادبیات و باقی قضایامنبع: عصر ایران
کلیدواژه: مصرف گوشت گرانی گوشت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۳۱۶۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سم زدایی کبد با نخوردن این خوراکی پرطرفدار !
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از صدا و سیما، اشتیاق ما برای مصرف شیرینی همیشه وجود دارد، اما مصرف شکر طول عمر را کاهش می‌دهد. به خاطر داشته باشید که همه شکرها بطور یکسان مضر نیستند و شکر سفید تصفیه شده، نوعی است که می‌تواند به طور جدی بر سلامتی تاثیر بگذارد. مهم است مضرات مصرف شکر را بدانید و اینکه چه تاثیر منفی روی بدن دارد.
وضعیت بدن بلافاصله بعد از ترک قند و شکربسیاری از افراد میزان مصرف قند خود را بسیار ناچیز می‌دانند در صورتی که مصرف آنها بسیار بیشتر از آنچه است که تصور می‌کنند.
پس از یک ساعت: شکر اعتیاد آور است و واکنش دوپامین را در مرکز مغز، مانند یک دارو فعال می‌کند.
بسته به مقدار شکری که روزانه مصرف می‌کنید، ممکن است تغییرات مختلفی در سطح قند خون، عرق ریختن، لرزش، افسردگی، گرسنگی را تجربه و با مصرف سبزیجات تازه، فیبر، منابع پروتئینی ضد التهاب و چربی‌های سالم با این نشانه‌ها مقابله کنید.
بعد از یک روز: یک روز پس از قطع مصرف شکر شاید برایتان سخت باشد و ممکن است علائمی از جمله سردرد و افت در سطح انرژی را تجربه کنید. اما بدن شروع به التیام می‌کند و شکر میکروارگانیسم‌های مضر، مانند، کاندیدا را تغذیه می‌کند که با رشد بیش از حد می‌تواند سلامت دل و روده را تحت تاثیر قرار دهد.
قطع شکر فرآوری شده به حفظ آن میکرو ارگانیسم‌ها کمک می‌کند.
بعد از یک هفته: وقتی مصرف شکر را برای یک هفته کنار می‌گذارید بدن شما به سرعت شروع به ترمیم و بهبود در سطوح انسولین و واکنش‌های التهابی می‌کند.
ظرف مدت ۷۲ ساعت، از آنجا که سطح انسولین شروع به تثبیت می‌کند، هورمون‌های دیگر (مانند آن‌هایی که در ذخیره سازی چربی دست دارند) نیز به سطوح نرمال باز خواهند گشت که به شفافیت پوست و کاهش پف صورت می‌انجامد.
بعد از یک ماه: افزایش اشتها و وزن و عفونت‌های قارچی و التهاب مفاصل همگی جز مواردی هستند که به دلیل مصرف زیاد شکر ایجاد می‌شود. اما با ترک مصرف شکر شاهد کاهش وزن طبیعی، سلامت شکم و مغز خواهید بود.
بعد از شش ماه: با ترک مصرف شکر حدود شش ماه علاوه بر ثبات قند خون، کاهش وزن به سلامت کلی خواهید رسید و ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی و پیری زودرس کاهش می‌یابد.
ترک قند و شکر می‌تواند تاثیر مثبتی بر سلامتی قلب و بدن بگذارد.
بهبود سطح انرژی: بسیاری از افراد نوشیدنی‌های قندی شیرین، نوشیدنی‌های انرژی زا، و نوشیدنی‌های حاوی شکر را زمانی که احساس می‌کنند به انرژی بیشتری نیاز دارند، می‌نوشند. با این حال، مطالعات نشان داده اند که مصرف قند بیش از حد در بدن می‌تواند باعث اختلال در فعالیت‌های روزمره شود.
مصرف زیاد شکر توانایی بدن را برای حفظ ذخایر انرژی آن تا جایی که ممکن است، مسدود می‌کند پس با ترک این عادت از آسیب‌های این چنینی در امان خواهید بود.
سلامت قلب: طبق تحقیقات منتشر شده در ژورنال انجمن قلب آمریکا، کاهش مصرف شکر نیز خطر ابتلا به سکته قلبی را کاهش می‌دهد.
محافظت در برابر سرطان: مطالعات متعددی در سراسر جهان نشان داده اند که شکر مواد غذایی سلول‌های سرطانی را تامین می‌کند؛ بنابراین اگر مصرف قند را کاهش دهید یا متوقف کنید، ممکن است به جلوگیری از انواع مختلف سرطان کمک کنید.
علاوه بر این، با ترک مصرف شکر می‌توانید گسترش و تکثیر سلول‌های بدخیم را متوقف سازید.
محافظت از کبد: فروکتوز و گلوکز می‌توانند منجر به تجمع سموم در کبد شوند، مشابه آنچه در زمان نوشیدن بیش از حد الکل رخ می‌دهد.
متخصصان توصیه می‌کنند که سم زدایی کبد بطور متناوب ریسک ابتلا به مشکلات کبد را کاهش می‌دهد.
بهبود خواب: مصرف شکر می‌تواند باعث کاهش سطح انرژی شود. هم چنین می‌تواند خواب شما را مختل کند.
افرادی که از مصرف شکر پرهیز می‌کنند به سرعت متوجه می‌شوند که بهتر می‌خوابند.
جوان سازی پوست: مصرف مقدار زیادی شکر می‌تواند با تولید کلاژن و الاستین که دو منبع پروتئین اصلی پوست هستند، اختلال ایجاد کند.
در دراز مدت قند بیش از حد می‌تواند باعث پیری زودرس و دیگر بیماری‌های پوستی شود.
کنترل وزن: غذاهای قندی شامل مقادیر بالایی از چربی ها، کربوهیدرات‌ها و کالری بالا هستند که می‌تواند باعث افزایش وزن شود.
حدف شکر از رژیم غذایی روزانه شما به محدود کردن این مواد کمک می‌کند و رسیدن به یک وزن متعادل و سالم را آسان‌تر می‌سازد.
بهبود هضم: با کاهش مصرف شکر، سیستم گوارشی برای پردازش غذا بهبود می‌یابد. این کار به جلوگیری از یبوست و مشکلات مربوط روده به کمک می‌کند.
احساس رضایت: مطالعات مختلف نشان داده اند که مصرف زیاد شکر باعث مقاومت در برابر لپتین می‌شود، هورمونی که به مغز پیام می‌دهد شما سیر هستید.
سلامت بهتر دندان: باکتری موجود در دهان با مصرف قند رشد می‌کند. خوردن بسیاری از غذاهای شیرین احتمال پوسیدگی دندان و دیگر مشکلات دندانی را افزایش می‌دهد.
با توقف مصرف قند به بهبود سلامت دندان‌ها و لثه کمک کنید.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان